Wo2Slachtoffers.nl

Vaumont, Marinus

Geboortedatum:
6 februari 1896 (Haarlem)
Overlijdensdatum:
25 juli 1944 (Haarlem)
Begraven op:
Nederlandse Eerebegraafplaats Bloemendaal te Overveen (Bloemendaal)
Vak: 40. 

Biografie

Woonde in Heemstede, Bachlaan 17. Oorspronkelijk droeg Vaumont de voornamen Marinus Petrus Marie. Bij beschikking van het kantongerecht voor de Benedenwindse Eilanden in Curacao d.d. 18 oktober 1937 is toestemming verleend deze te wijzigen in Marinus. Zoon van letterzetter Paulus Wilhelmus Marinus Vaumont (31 oktober 1860 Haarlem – 18 april 1934 Haarlem) en Johanna Monné (13 juni 1861 Haarlem – 12 november 1944 Haarlem). Huwde op 15 mei 1918 met Cornelia Groes (2 januari 1900 Haarlem). Kok/hotelier op Curaçao/na terugkeer in Nederland rentenier. Geen kerk. Lid verzet. Als schuilnamen gebruikte hij Jan van Heemstede en Schotborg. Vaumont was op vele terreinen van het verzet actief. Hij verzorgde ongeveer vijfhonderd zeemansvrouwen en hun kinderen, eerst onder de vlag van de Zeemanspot en later onder die van het Nationaal Steunfonds (NSF). Voorts voorzag hij (joodse) onderduikers van geld en bonkaarten. In 1943 ging hij de LO in Heemstede leiden. Hij was ook mede-initiatiefnemer van de KP in Heemstede. De onder zijn leiding uitgevoerde overval op het plaatselijke politiebureau werd hem noodlottig. De zogenoemde 'beurspolitie' van het Gewestelijk Arbeidsbureau had vijf studenten-onderduikers 'ter bewaring', zoals het in een rechtbankverslag heet, bij het politiebureau afgeleverd. De overval was bedoeld om hen te bevrijden. Een lid van de verzetsgroep, mej. W. de Voogt, mocht van wachtcommandant W. Uittenbogaard het bureau binnenkomen om even met de 'jongens' te praten Zij wilde hen inlichten over de komende overval, maar haar opzet slaagde niet, omdat de arrestanten net op dat moment in de luchtcel door agent Joh. Kamping werden gelucht. Daarna lukte het haar collega Ben Lenderink het politiebureau binnen te dringen. Hij drukte zijn revolver in de rug van Kamping en liet de vijf gevangenen vrij. De politieagent verdween zelf in de cel. Vaumont hield zich tijdens de overval bij het politiebureau op. Hij vestigde de aandacht op zijn persoon door een eindje naast een van de vluchtelingen te fietsen en hem een adres mee te delen, waar hij naar toe kon gaan. Daarna begaf hij zich weer naar het politiebureau om te proberen de politiemannen op een dwaalspoor te brengen. 'Ik weet waar ze naar toe zijn gevlucht', meldde hij. Uittenbogaard begreep dat hij betrokken was bij de bevrijdingsactie. De politiefunctionaris, die twee onderduikers in de kraag wist te vatten, vond dat hij het opsporen van de gevluchte mannen hinderde. De wachtcommandant gaf zijn collega opdracht om hem te arresteren. Toen die een beweging naar zijn binnenzak maakte, fouilleerde opperwachtmeester Johannes Kamping hem en kwam een revolver tevoorschijn. De agent van politie liet hem voor zich uitlopen. Toen hij een kansje meende te bespeuren om te ontsnappen en de benen nam, vuurde hij op de Heemstedenaar. De, volgens één van de rechtbankverslagen, 'hypernerveuze' politiebeambte schoot zelfs zijn hele wapen leeg. Vaumont werd zwaar gewond overgebracht naar het Diaconessenhuis in Haarlem, waar hij aan het eind van de middag aan zijn verwondingen bezweek. In 1946 moesten de twee politiemannen, die bekend stonden als goede Nederlanders, zich voor het Bijzonder Gerechtshof in Amsterdam verantwoorden. Advocaat-fiscaal mr. J. Besier vorderde tegen de wachtcommandant vijf jaar gevangenisstraf en tegen de agent drie jaar detentie. Twee weken later legde het hof Uittenbogaard vijf maanden cel op en Kamping drie maanden. Die straffen waren gelijk aan het doorgebrachte voorarrest. De beide politiemensen waren zo opgelucht over de gunstige afloop van de strafzaak dat ze hun hoeden in de gang van Bijzonder Gerechtshof naar het plafond gooiden. Aan de gevel van het pand Havenstraat 17/hoek Jacob van Campenstraat is een gedenksteen aangebracht met de tekst: 'Hier viel Marinus Vaumont bij een overval ter bevrijding van gevangen landgenoten op 25 juli 1944.' In Heemstede is de Vaumontlaan naar hem vernoemd. Zijn naam staat op een plaquette op het Vrijheidsbeeld in Heemstede. Postuum is hem het Verzetsherdenkingskruis verleend.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Bronnen

Informatie:
De beschrijving van de voor Vaumont fataal verlopen bevrijding van de ondergedoken studenten berust op rechtbankverslagen in het Nieuwsblad van het Zuiden (13 november 1946) en De Waarheid (12 november 1946) en berichten over de vonniswijzing in beide bladen op 27 november 1946, respectievelijk 26 november 1946; Peter H. Heere en Arnold Th. Vernooij, De Eerebegraafplaats te Bloemendaal, SDU Uitgevers, Den Haag, 2005; Marcel Bulte en Hans Krol, Heemstede 1940-1945. Een gemeente in bezettingstijd, Vereniging Oud-Heemstede Bennebroek, De Vrieseborch, Haarlem, 1995; W.A. Brug, Hun naam leeft voort...! Oorlogsslachtoffers verleenden hun naam aan straten en gebouwen, Repro Holland BV, Alphen aan den Rijn, 1989; LO/LKP, Het Grote Gebod; Oorlogsgravenstichting; site wiewaswie.nl (waaronder overlijdensakten 179/1944 gemeente Heemstede en 1389/1944 gemeente Haarlem); site 4en5mei.nl.